Het was een goed besluit om nog voor we het Groenlandse ijs zouden bereiken de bestemming Scoresbysund op te geven en af te buigen naar IJsland. Het doel is Ísafjörður, gelegen aan het Skutulsfjörður fjord, een zij tak van het Ísafjarðardjúp, in het Noordwesten van IJsland. Zeilen moet worden afgewisseld met motoren vanwege te weinig wind. We komen, met een dag er tussen, twee reusachtige ijsbergen tegen. Dat levert geen gevaar op mits je goed uitkijk houdt en ze aan de loefzijde passeert.
De laatste loodjes wegen altijd het zwaarst. Zeegang en wind veroorzaken een worsteling om voorbij de kapen van Straumnes en Horn te komen. Even overwegen we een alternatief om de schoten te vieren naar een bestemming in meer Oostelijke richting maar besluiten toch om nog maar een paar uurtjes door te zetten.
Ísafjörður blijkt een alleraardigst vissersplaatsje te zijn. Als we aankomen is er veel bedrijvigheid op de kade. We leggen aan op het laatste open plekje waar we nog precies inpassen. In de baai ligt een Franse 60 voeter voor anker met de bedoeling ook op deze plek te gaan liggen. De schipper was al in overleg met de andere boten om een stukje op te schuiven zodat hij er tussen zou passen. Uiteraard maken wij plaats voor hem en maken weer los om vervolgens bij hem aan de buitenkant te komen liggen.
De douaneman staat ons al een tijdje op te wachten. Wij hebben ons gisteren al per (sateliet)email bij de IJslandse coastguard aangemeld en vlak voor binnenkomst nog eens per VHF. De operator aan de andere kant van de marifoon wist meteen wie we waren, ze had het emailtje voor zich. Voor de zekerheid verstoppen we een paar flessen sterke drank achter de diepe bergruimten van Norna, maar het is niet nodig. De douaneman is heel makkelijk. Hoeveel drank we bij ons hebben, “niet genoeg” antwoorden we “het meeste is al op”. Hij vindt het best. “Tabak?” vraagt hij. Met twee niet rokers en één die probeert af te kicken met de e-sigaret een overbodige vraag. Ondanks onze email aanmelding met al onze gegevens gaat alles nog eens dunnetjes over op allerlei formulieren. Waarvoor hij zich verontschuldigt, ze zijn nog niet voldoende gedigitaliseerd. Hij merkt op dat wij Europeanen ons altijd keurig aan de regeltjes houden. Het meeste werk hebben ze met Amerikanen en Australiers, die de protocollen maar al te vaak aan hun laars lappen. Bijzonder wel aangezien de IJslandse protocollen verbleken bij dat wat in hun thuisland wordt vereist
Na de inklaring zijn we vrij om te gaan en te staan waar we willen. Bij het verlaten van IJsland moeten we wel weer uitklaren. De AIS moet wel aan staan. Zonder AIS ben moet je je positie om de drie uur melden bij de coastguard.
Voor ons aan de kade ligt één van mijn helden uit de vorige eeuw, de Franse zeilster Isabelle Autissier (1956) met haar Ade II, een 15m. aluminium zeiljacht. Isabelle was de eerste vrouw die in wedstrijdverband singlehanded rond de wereld zeilde, in de 1990-1991 BOC challenge. In de volgende race 4 jaar later was ze ook van de partij maar toen werd haar Ecureuil Poitou Charentes II ontmast en zwaar beschadigd 900 mijl Zuid van Australie.In 1998-1999 deed ze opnieuw mee maar haar 60ft. PRB kapseisde en zonk 1.900 mijl ten Westen van Kaap Hoorn. Ze werd gered door medeconcurrent Giovanni Soldini. Sinds 2006 is ze voorzitter van het Franse Wereldnatuurfonds.
Na zo’n lange tijd op zee is een paar dagen rust ook wel weer eens lekker. Was het gezellig druk bij aankomst, de regenachtige dagen erna lijkt het dorpje wel uitgestorven, hetgeen overigens geen belemmering is voor het komen en gaan van cruiseschepen. De cruisegasten gaan met bussen het binnenland in want hier valt niet veel te beleven. Op één ding na dan, een fantastisch visrestaurant dat voor de lunch 1 zitting heeft en voor het diner 2 zittingen, volledig volgeboekt. Een menukaart is er niet, wel een lopend buffet met een variëteit aan visgerechten. De gasten zitten aan lange tafels met houten banken. Wij treffen een best gezellige internationale tafel met zakenlieden uit de visserij. Alweer een culinair hoogtepuntje.
Ísafjörður blijkt ook de uitvalshaven voor Groenland zeilers te zijn. Diverse boten wachten hier op het goede moment om naar Groenland over te steken. De IJskaart ziet er inmiddels heel wat gunstiger uit, slechts nog max. 10% drijfijs. Heel even spelen we nog met het idee om alsnog te gaan maar we beslissen anders. We gaan wat meer tijd besteden aan de Noord- en Oostkust van IJsland.
4 augustus maken we los voor een kort zeiltochtje naar de Veiðileysufjörður fjord met een idyllische baaitje. We blijven niet lamg alleen. In de avond ankerd nog een ander jachtje. De volgende ochtend gaan we ankerop om op een oliegladde zee rond Straumnes en Horn, de noordelijke variant van Kaap Hoorn, te varen en vervolgens te ankeren in Reykjafjörður.
De deining in de baai veroorzaakt een flinke branding aan de kust. Niet geschikt om hier aan land te gaan, wel geschikt om lekker in slaap geschommeld te worden.
Er zijn teveel keuzes in bestemmingen, alles is even aantrekkelijk, en besluiten uiteindelijk een flinke ruk te maken naar het 90 mijl verderop gelegen Siglufjörður. Dit kleine vissersplaatsje was ooit de haring hoofdstad van de Noord Atlantic. In het Síldarminjasafnið, een rood houten gebouw aan de kade, is het tegenwoordige haringmuseum gevestigd waar met beeld en geluidsmateriaal de herinneringen aan de haringvangst worden bewaard. Ik krijg hierbij hetzelfde plaatsvervangend schaamte gevoel als bij de Nederlandse walvisvangst in de 17e eeuw, waarin in een tijdsbestek van een jaar of 60-70 de totale walvispopulatie werd uitgeroeid. 300 jaar later is hier hetzelfde gebeurt, maar dan met de haringen. Alles voor het grote geld dat gemoeid is bij visolie en vismeel, het uiteindelijke lot van de haring.
Ondertussen is Norna Biron veranderd in een ziekenboeg. Alleen Edmond is nog gevrijwaard gebleven van een virus dat Joost en mij te pakken heeft gekregen. Hoesten, pijn in de keel, koorts en hoofdpijn zijn ons lot hier in Siglufjörður en denken daar bij terug aan het drukke visrestaurant in Ísafjörður. Waar anders zouden we dit opgelopen kunnen hebben?
Fram's Blog 